به گزارش قدس، آقای وزیر- لابد بر اساس اکتشاف های تازه – تشخیص داده است که ما ایرانی ها به بیماری «خود ثروتمند بینی» مبتلاییم!   او گفته است : « ... می گویند ثروتهای بیکران داریم... من چون مهندس هستم و با ارقام و اعداد سروکار دارم، این را نمی پذیرم... ما ملت ثروتمندی نیستیم و توهم ثروتمندی داریم...».
البته شکی نیست که مهندس «بیژن نامدار زنگنه» جدای از مهندس بودن و با توجه به پیشینه طولانی اش در وزارت نفت وقتی پای ارقام، اعداد، ذخایر نفتی، قراردادهای نفت و گاز و ... بیاید وسط، بیراه حرف نمی زند اما اینکه یک وزیر، آن هم وزیر نفت، در اوج بحث های نفتی و زمانی که خیلی از کارشناسان و نمایندگان ملت، هزار جور انتقاد به قرارداد با «توتال» دارند، یکباره گریز بزند به بحث شیرین روانشناسی و از توهم «خود ثروتمند پنداری» بگوید کمی جای تعجب دارد! باز جای شکرش باقیست که وزیر نفت تنها به تشخیص بیماری ما ایرانی ها اکتفا کرده و نسخه ای برای این توهمات اقتصادی و نفتی مان نپیچیده است.

هنوز هم تدریس

۶۵ سال پیش در کرمانشاه زاده شد. تا پایان دوره اول متوسطه در زادگاهش ماند و برای دوره دوم به تهران آمد. در ۱۹ سالگی وارد دانشکده مهندسی دانشگاه تهران شد تا مهندسی عمران بخواند و ۶ سال بعد با درجه کارشناسی ارشد این رشته درسش را به پایان برد و در همان سال هم عضو هیأت علمی  دانشگاه خواجه نصیر شد. اگر چه در سال ۸۵ با درجه استاد تمام بازنشسته شده است اما گویا علاوه بر چرخاندن چرخهای وزارت نفت، هنوز در دانشکده های نفت و مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی شریف تدریس می کند.

۲۲ سال

او را علاوه بر مهندسی و سوابق اجرایی و دانشگاهی اش به عنوان یک سیاستمدار و کارشناس ارشد حوزه انرژی هم می شناسند. با این همه اگر به گذشته اش نگاه کنیم، متوجه می شویم که «بیژن زنگنه» پیش از پوشیدن رخت سیاست و یا حتی مدیریت اجرایی، کسوت فرهنگی را به تن کرده و بعد با آن پا به عالم سیاست گذاشته است. نقلِ سال ۵۹ است که «زنگنه» معاون فرهنگی وزیر ارشاد شد و هنوز دلمشغولی های کاری و سیاسی اش آغشته به بوی نفت و گاز نشده بود. از سال ۱۳۶۲ هم وزیرِ وزارتخانه نوپای «جهاد سازندگی» شد ... بگذارید بقیه مواردش را تنها مرور کنیم: ۵ سال وزیر جهاد سازندگی، ۹ سال وزیر نیرو، در فاصله سالهای ۱۳۷۶ تا ۸۴ وزیر نفت، ۴ سال وزارت نفت در دولت یازدهم ... سرجمع که حساب کنید چیزی بیشتر از ۲۲ سال وزارت کرده و البته کاری به عضویت در مجمع تشخیص مصلحت، شورای اقتصاد، هیأت مدیره «هپکو» و خیلی جاهای دیگرش نداریم.

کمی هم زرد نویسی

ممکن است شما با شنیدن نام «زنگنه» تنها یاد نفت و فرآورده های نفتی اش بیفتید اما واقعیت این است که وزیر نفت کشورمان هم مانند همه ما ایرانی ها زندگی خصوصی و غیر نفتی خودش را دارد و می شود چند سطری را هم کمی تا قسمتی «زرد» از او نوشت. چند ماه پیش در یک برنامه تلویزیونی از زندگی اش گفت : «از وقتی دانشجو بودم ریاضی را دوست داشتم، ذهن من ذهن ریاضی و برنامه ریزی است...زیاد اهل گپ و گفت های غیرکاری نیستم ...چهار فرزند دارم – دو تا دکتر و دو تا هم دانشجو و دانش آموز -  دو نفرشان برای ادامه تحصیل به خارج رفته اند...اخلاق و روابط اخلاقی و انسانی برایم خیلی مهم است...خودم را سیاستمدار نمی دانم بلکه یک مدیر ارشد توسعه ای هستم...سیاستمدار باید خیلی از ارزشها را کنار بگذارد اما من اهل این چیزها نیستم... حقوق دولتی می گیرم و در آمد دیگری هم ندارم و شبانه روز باید کار کنم ...» البته در آن برنامه تلویزیونی هم «زنگنه» بیشتر از ۴ بار روی مهندس بودن و ذهن مهندسی خودش تأکید کرد.

شده که شده!

نه تنها اهل گپ و گفت های صمیمی نیست بلکه به نظر می رسد اهل دوستانه صحبت کردن هم نباشد. آقای مهندس شاید به دلیل ذهن ریاضی اش، اغلب ادبیات خشک، رسمی و گاه غیر دوستانه - همکارانم اشاره می کنند «پرخاشگرانه» -  هم دارد! سه سال پیش در برنامه تلویزیونی «پایش» حاضر شد و در پاسخ به سؤال آیا می دانید صادرات نفت در ۲ ماه گذشته کاهش یافته است؟ گفت : «کاهش یافته که کاهش یافته... شما خوشحالید؟ من چه کار باید می کردم که نکردم»؟ در پاسخ به سؤال دیگری هم در باره اینکه  چرا در دوران وزارت شما روزانه یک مدیر از وزارت نفت اخراج شده است؟ گفت : اگر برکنار شده اند، باید برکنار می شدند! خارج از نفت به نفت آمده بودند و صلاحیت حضور در نفت را نداشتند!

خلاصه اینکه» شیخ الوزرا» دولت یازدهم در این حاضر جوابی های تند و تیزش با کسی تعارف هم ندارد. چندی پیش در حالیکه رئیس جمهور خبر خوش خودکفایی بنزین را داده بود «زنگنه» با همان اخم و جدیت همیشگی اش گفت : من نگفتم در تولید بزنین خودکفا شده ایم...کس دیگری گفت!  

... و اما «کرسنت»

همانقدر که هرگاه  اسم قرارداد نفت و گاز را ببریم، بلافاصله «کرسنت» توی ذهنمان می آید، همانقدر هم با شنیدن «کرسنت» ممکن است یاد «زنگنه» بیفتیم. این قرار داد جنجالی در دهه ۸۰ میان ایران و و یک شرکت امارتی بسته شده بود و بساری از منتقدان از آن به عنوان «ترکمنچای» در صنعت نفت یاد می کنند. واکنش های متفاوت «زنگنه» در سالهای گذشته به این ماجرا  نیز جالب توجه است. او که از دیدگاه برخی تحلیلگران، خود متهم پرونده «کرسنت» به حساب می آمد بعدها اعلام کرد: «ایران در این پرونده اصلاً جریمه نشده است...  ایران فقط محکوم شده ... در «کرسنت» ما خودمان مدعی هستیم!» پیش از آن هم به نمایندگان مجلس گفته بود: من نقشی در این قرارداد نداشتم... در حال پیگیری مسائل حقوقی مربوط به‌این قرارداد هستم و مدارک مورد نیاز نیز به دادگاه ارسال شده است... متخلفان پرونده در امان نخواهند بود». البته با گذشت بیش از ۱۵ سال از این ماجرا هنوز از سرنوشت متخلفان اطلاعی در دست نیست!

این ۷ نفر

تا جایی که ما به خاطر داریم، سال ۸۱، دبیر شورای عالی امنیت ملی وقت – حسن روحانی – همان زمان در نامه ای به رئیس جمهور قرارداد «کرسنت» را خارج از چارچوب قانون و دارای آثار منفی فراوان برای ایران دانسته بود. حالا و پس از امضای قرارداد با «توتال» در حالیکه صدای منتقدان به اعتراض بلند شده و پای شورای عالی امنیت ملی به میان آمده «زنگنه» معتقد است این شورا برای اعلام نظر در باره وجود تخلف در قرار داد، صلاحیت ندارد و یک گروه ۷ نفره باید در این باره اظهار نظر کند که کرده است! البته آقای مهندس در باره اینکه آیا افراد گروه هفت نفره هم به مشکل «خود ثروتمند پنداری» دچار هستند یا خیر، هنوز اظهار نظری نکرده است!